Wydarzenia - rozwinięcie: Wyjazd do Warszawy w 38. rocznicę święceń kapłańskich ojca Józefa, 29.VI.2016

     Wybrany przez nas dzień nawiedzenia rodziny Kozłowskich w Józefosławiu pod Warszawą był związany z pragnieniem uczestniczenia tego dnia w Mszy świętej w sanktuarium św. Andrzeja Boboli. Tutaj, 29 czerwca 1978 ojciec Józef przyjmował święcenia kapłańskie. Nasz nierealny plan czasu przejazdu do Warszawy (był to dzień powszedni) spowodował, że zamiast na 17:00 zdążyliśmy na godzinę 17:30.
     To znaczyło dłuższy przystanek i oczekiwanie na Mszę świętą o 19:00. Przez to mieliśmy dużo czasu na modlitwę i refleksję w tym wyjątkowym przecież miejscu z relikwiami św. Andrzeja Boboli i każdy wykorzystał go z wielkim pożytkiem duchowym.
     Główna refleksja, jaka się rodziła na modlitwie, to nie zapominać wielkich dzieł Boga, w których się uczestniczyło i doceniać to, w czym się nadal bierze udział. Wszystkie są świadectwem, że miłość Boża nigdy się nie kończy, ale trwa i rozwija się w tych, którzy zaufali Panu, że życie prowadzone z miłości dla miłości - takie jak ojca Józefa - też się nie kończy wraz ze śmiercią człowieka na tej ziemi, nie tylko przez świętych obcowanie wieczne z Bogiem, ale też przez to, że ono trwa wiecznie przez miłość, którą ten człowiek dzielił się jak darem i pozostawił innym. Miłość jako największy dar - owoc tego, co w nas złożył Bóg przez ręce i posługę ojca Józefa, co on nam przekazał w wierze, a także czego dalej udziela nam jako pomoc z góry - realna łaska, patronat świętego obcowania, wstawiennictwo u Boga, aby "owce miały życie w obfitości" (por. J 10,10).
     Zosia Kozłowska wraz z Kaliną - wieloletnią uczestniczką Odnowy Charyzmatycznej, tworzonej przez ojca Józefa w Toruniu i Łodzi, uczestniczyły we Mszy świętej w umówionym czasie, to jest o godz 17:00, a przez to mogły nas oczekiwać już w domu, przygotowując wspaniałą ucztę. Złożyliśmy Zosi zaległe życzenia imieninowe - wyraz naszej pamięci i przyjaźni, a potem nastąpiła wzajemna otwartość na dzielenie się owocami wiary aktualnymi i tymi z przeszłości. Przy tym wszystkim wyraźna była obecność Józka, który, choć jest z nami inaczej, udzielał nam swego entuzjazmu wiary oraz pokoju i miłości. To sprawiło, że nasze braterskie spotkanie miało postać agape - smakowania miłości.
     Z biegiem czasu coraz bardziej wypływaliśmy na głębię wiary, a szczególną inspiracją w wymianie duchowych darów było podzielenie się przez wspólnotę książką "Żyj na chwałę Trójcy Świętej, cz. 2". Świadectwo jej tworzenia przez lata i ostatecznej redakcji teraz oraz krótkie, ale wymowne świadectwa drogi wiary, jaką przeżywają osoby ze wspólnoty, rozjaśniały to, dlaczego jesteśmy tutaj i robimy to, co robimy. To była radość, że Chrystus i jego Ewangelia są wciąż aktualną i jedyną Dobrą Nowiną dla człowieka. Są tak życiodajne, że wytryskują nowym życiem w Duchu Świętym wciąż w nowych osobach - takich, które z pokorą wyznają, że tylko Jezus jest jedynym Panem nieba i ziemi.