Wydarzenia - rozwinięcie: Wigilia Uroczystości Chrystusa Króla. Kończy się uroczyście obchodzony w Kościele "Rok wiary" związany z jubileuszem 50-lecia zakończenia obrad Soboru Watykańskiego II. Spotkanie formacyjne wspólnoty na którym rozpoczynamy rozważanie najobszerniejszego dokumentu soborowego - "Konstytucji duszpasterskiej o Kościele w świecie współczesnym" ("Gaudium et spes")., 23.XI.2013

     Po modlitwie Anioł Pański rozpoczynamy omawiać wstęp do Konstytucji "Gaudium et spes". Jest w nim nakreślony cel powstania dokumentu, który ma przedstawić duszpasterską rolę Kościoła we współczesnym świecie w zmieniających się warunkach kulturowych i społeczno-polityczno oraz gospodarczych. Rolą tą jest nawiązać dialog ze wszystkimi ludźmi, nawet niewierzącymi ukazując jak Jezus Chrystus ten sam wczoraj i dziś i na wieki (por. Hbr 13,8) poprzez swój Kościół chce zbawić każdego człowieka. Jezus jest bowiem absolutnym centrum ekonomi zbawczej Boga, szczytem Objawienia się Boga człowiekowi i przyjęcie współpracy z Jego propozycją wyrażoną jako dobra nowina o zbawieniu nawet jeśli w niepełnym wymiarze, na zasadzie człowieka dobrej woli powoduje, że ludzie a wraz z nimi i całe stworzenie dążą do pełni odkupienia w Chrystusie. Dlatego dokument ten najpierw przypomina o samej istocie powołania i godności człowieka i jego relacji z Bogiem, jego kondycji moralnej na którą zasadniczy wpływ ma grzechu pierworodny i jego skutki. To jednak do człowieka słabego i grzesznego Bóg kieruje swojej zbawcze orędzie i w nim i przez niego jako narzędzie je realizuje. Tylko to zapewnia światu właściwy kierunek rozwoju i prawdziwe dobro. Kościół prowadzony przez Ducha Świętego ma przez Niego pełnię światła, aby rozróżniać i widzieć ten kierunek w jaki mamy zdążać.
     Dalej jest w dokumencie naświetlone ogólne tło społeczne i kulturowe naszych czasów. Od zakończenia Soboru z coraz większą dynamiką zachodzących procesów świat się zmienia, jednak te zasadnicze przesłanki wpływające na sytuację współczesnego świata i człowieka przedstawione w dokumencie są aktualne i dziś, a nawet znajdują wraz z upływem czasu pełniejsze potwierdzenie. Przez pełniejsze zaangażowanie twórczej inteligencji człowiek doprowadził do bardzo dynamicznych zmian, które przybierają dzisiaj charakter globalny. Spowodowało to daleko idące zmiany społeczne i kulturowe, kształtując człowieka o innej mentalności. Charakteryzuje ją przewartościowanie życia (u pojedynczych ludzi, ale i nawet całych narodów) z dążeń i celów bardziej nadprzyrodzonych i dalekosiężnych na rzecz krótkowzrocznego dążenia do bogacenia się i materialnego zaspokojenia. Następuje to wraz z rozwojem społeczeństwa przemysłowego i miejskiego, gdzie duże skupiska ludzi są centrum życia danych społeczeństw. Dzieje się to jednak też w warunkach coraz bardziej pogłębiających się podziałów między tymi, co mają wszystko i dążą do tego, żeby mieć jeszcze więcej a tymi, co nie mają prawie nic i tak, jak ci pierwsi (tylko oni z powodu skrajnej biedy, a nie nadmiernego bogactwa) też nie są zdolni do szerszej refleksji nad tą sytuacją i życiem w ogóle.
     Dążenie do materialnego rozwoju, który jest coraz łatwiejszy poprzez ogromny postęp nauk technicznych powoduje też zanik dotychczasowych więzów społecznych, grupowych, klanowych, pokoleniowych, narodowych, a jest dodatkowo przyspieszany szybkimi i częstymi migracjami w poszukiwaniu lepszych warunków życia. Powoduje to zanik więzi między ludźmi, a głębiej też i zdepersonalizowany charakter relacji między nimi. Postawienie w coraz bardziej narzucający się sposób człowieka w samym centrum spraw świata, postępujący humanizm z jednej strony słusznie dowartościowujący człowieka jako koronę wszystkich stworzeń, z drugiej absolutyzujący jego osobistą wolność i samorealizację tworzy z niego rodzaj bożka. Jest to tez związane z postępem nauk psychologicznych, medycznych, społecznych, gdyż człowiek wie coraz więcej o samym sobie i chce to wykorzystać jak najpełniej. Z kolei pomagają w tym środki masowej komunikacji, teraz trzeba dodać dominujące w nich są elektroniczne, które wpływają na postawy ludzkie urabiając je według modeli nowej kultury.
     I tak w człowieku współczesnym jest dużo różnorakich pragnień. Jest pragnienie nieograniczonego rozwoju i dostępu do wszystkich dóbr, również u tych osób i całych narodów, które są w dużym dystansie do tych bardziej zaawansowanych gospodarczo, politycznie i cywilizacyjnie. Jest pragnienie zrównania praw wszystkich ludzi w tym też i między płciami, pragnienie równego dostępu do dóbr kulturowych, do rozwoju osobowego, gospodarczego i społecznego u wszystkich grup i warstw ludności. Pragnienie życia wolnego i pełnego przy wykorzystaniu wszystkiego czego może dostarczyć obficie dzisiejszy świat. Jest pragnienie życia bez podziałów, uprzedzeń, w prawdziwej tolerancji, w poczuciu bezpieczeństwa i pokoju. Jednak zaspokojenie tych pragnień i sposób w jaki chcę się to czynić mogą być albo źródłem wolności i postępu albo cofania się i nowego niewolnictwa. Próba wyzwolenia się i zaspokojenia serca ludzkiego poprzez pełne panowanie nad światem, skutkuje jego wewnętrznym rozdarciem. Człowiek chcąc zaspokoić wszystkie swoje pragnienia i pojmując je jako nieograniczone, de facto musi wciąż wybierać między nimi i staje się z czasem niewolnikiem swoich pragnień, cierpiąc właśnie z powodu niemożliwości ich pełnego zaspokojenia, bądź ewidentnej sprzeczności między jednymi a drugimi.
     To co charakteryzuje dzisiaj człowieka to rozdźwięk między rozumowaniem praktycznym a teoretycznym, gdzie człowiek nie umie ani wykorzystać w pełni swojej wiedzy dokonując jakiejś jej syntezy, ani jej sobie podporządkować panując nad nią. Nie umie on dokonywać właściwego rozróżnienia, co wybierać i gubi się wybierając zamiast dobra, które chce, zło, którego nie chce. Między teoretycznym założeniem, a praktycznymi wyborami zachodzi coraz większy rozdźwięk, bowiem dominujący zaczyna być wybór praktyczny, łatwy, zgodny z oczekiwaniami i presją środowiska, ogólnie przyjętą poprawnością. Wybór nie idzie po linii prawdy sumienia, tylko prawdy praktycznej, drogą na skróty.
     Mimo więc niewątpliwego ogromnego postępu cywilizacyjnego i szerokiego dostępu do różnorakich dóbr, obiektywnego rozwoju w sprawach poprawy warunków życia, oraz coraz powszechniejszego przestrzegania elementarnych ludzkich praw jednocześnie człowiek traci poczucie pewności, co do kierunku w którym zmierza. Jest bardziej niepewny samego siebie. Chociaż wzrosła kultura dialogu i wymiany poglądów, to nie zmniejszyła się w cale ilość konfliktów między ludźmi na tle społecznym, politycznym gospodarczym, rasowym, ideologicznym. Słowa w różnych ideologiach przybierają różne znaczenie i komplikują wzajemne odniesienia. Choć z jednej strony następuje pozytywna demitologizacja wiary i wielu ludzi poszukuje w relacji z Bogiem, autentycznego i głębokiego personalizmu, to jednocześnie coraz większe są środowiska odchodzenia od Boga i praktycznej niewiary. Z postępem w porządku doczesnym nie idzie postęp duchowy. Jedynym niezmiennym w tym świecie odniesieniem, który udziela człowiekowi odpowiedzi na wszystkie nurtujące go pytania jest sam Jezus Chrystus. W Nim jest światło rozświetlające człowiekowi to kim jest i jakie jest jego powołanie. Sobór chce na nowo przybliżyć tę tajemnicę Zbawiciela i współdziałać w znalezieniu rozwiązania problemów współczesnych czasów.
     Po agapie jest spotkanie modlitewne z wprowadzeniem do medytacji w oparciu o słowa z Ewangelii przeznaczone na uroczystość ostatniej 34. niedzieli roku liturgicznego - Chrystusa Króla Wszechświata (Łk 23,36-43). Nasze spotkanie kończy się właśnie Eucharystią z Uroczystości Chrystusa Króla w kościele parafialnym Matki Bożej Częstochowskiej na Widzewie.