Wydarzenia - rozwinięcie: Spotkania formacyjne z omówieniem kolejnego dokumentu Soboru Watykańskiego II: "Konstytucji o Objawieniu Bożym" ("Dei Verbum"), 25.VIII.2013
5.X.2013

     Konstytucja na pierwszym miejscu uwypukla personalny charakter Bożego Objawienia - Bóg zwraca się do nas jak Osoba do osoby i między nami a Nim nawiązuje się interpersonalny dialog i osobowa relacja. Bóg zwraca się do nas jak do przyjaciół i zaprasza do życia z sobą, do udziału w życiu samej Trójcy Świętej. Objawienie się Boga tworzy historię zbawczą, która ma charakter dynamiczny, a samo Objawienie jest jednością najpierw czynów ale też i słów Bożych. Boże działanie, interwencje i Jego plan stają się zrozumiałe w świetle prawdy, którą stanowią słowa wypowiadane przez Boga, a skierowane do człowieka. Szczytowym momentem Objawienia i gwarantem jego spójności i jedności jest historyczna obecność wśród ludzi Wcielonego Słowa - Jezusa Chrystusa. Syn - Słowo w pełni objawia nam Ojca i sam jest zarazem najwyższym nauczycielem i Zbawcą. Jest to szczytowy punkt tego, co św. Paweł nazywa "ekonomią zbawczą" Boga, czyli zaplanowanego przez Boga dokonującego się następstwa łask. Ta ekonomia dopełniona przez zesłanie Ducha Świętego, który jest trwającym w Kościele Duchem prawdy jest w Jezusie Chrystusie ostatecznym przymierzem i definitywną formą Objawienia. Przed ponownym przyjściem Chrystusa nie będzie już nowego objawienia, a Jego wtóre przyjście będzie Objawieniem się pełnej chwały Chrystusa i Jego wybranych.
     Ważne też w tym dokumencie jest to tez wskazanie, co jest Źródłem Objawienia i wzajemna relacja między Pismem Świętym a ustną Tradycją w Kościele. Jest jedno Źródło Objawienia Bożego jakim jest Bóg i "jeden święty depozyt słowa Bożego" z którego wypływa zarówno Pismo Święte jak i Tradycja. Pismo Święte zawiera wszystko, co jest istotne dla wiary i tylko o nim możemy powiedzieć, że nie tylko zawiera słowo Boże, ale że nim po prostu jest. Tradycja zaś jest rozwojem wiary na przestrzeni wieków, jej postępem, interpretacją słowa Bożego, wyjaśnianiem go. Ona wobec tego zawiera w sobie słowo Boże, ale nie możemy o dziele Tradycji powiedzieć, że "jest słowem Bożym" tak, jak o Piśmie Świętym. Autentyczną interpretacją słowa Bożego zarówno pisanego jak i w postaci ustnej zajmuje się żywy Urząd Nauczycielski Kościoła.
     Zarówno Nowy jak i Stary Testament są w całości i bez żadnych wątpliwości natchnionym słowem Bożym, których autorem głównym jest sam Bóg, który posłużył się autorami ludzkimi jako swoimi narzędziami. Duch Święty jako główny autor Pisma Świętego chce nam przekazać tylko to, co jest prawdą zbawczą dotyczącą człowieka w jego relacji z Bogiem. Ta zasada, jak również zasada badania intencji ludzkiego autora Pisma Świętego, zasada badania form literackich, zasada jedności, ciągłości i organicznej całości Pisma Świętego, w którym jedne prawdy nie mogą przeciwstawiać się innym, powaga interpretacyjna Tradycji oraz zasada analogii wiary, gdzie otrzymane wyniki trzeba uzgadniać z już ustalonymi prawdami wiary - wszystko razem - kieruje nami w celu bezbłędnej interpretacji słowa Bożego. Stary i Nowy Testament stanowią jedność i całość Bożego Objawienia, co najlepiej oddają słowa św. Augustyna "o ukryciu się Nowego w Starym" na sposób ukrycia dziecka w łonie matki oraz wyjaśnienie Starego w Nowym przez ujawnienie wszystkich słownych i rzeczowych zapowiedzi (tzw. typów biblijnych). Stary testament jest zapowiedzią i przygotowaniem przyjścia Chrystusa i jego Królestwa, Nowy zaś jest dynamiczną obecnością Chrystusa, który jako Najwyższy Nauczyciel w pełni objawia nam Ojca, sam będąc jednocześnie Zbawcą. Na zbawienie przyniesione przez Chrystusa oprócz Jego męczeńskiej śmierci składają się Zmartwychwstanie, Wniebowstąpienie i zesłanie Ducha Świętego. Dokument soborowy podkreśla w związku z tym, że Pismo Święte wraz z Tradycją zwłaszcza w życiu liturgicznym, podobnie jak i Eucharystia, stanowią zasadniczy pokarm Kościoła. Pismo Święte będąc stale głosem Boga, głosem Ducha Świętego, pozwala Bogu stale nawiązywać dialog z człowiekiem jako dzieckiem Bożym. Nieznajomość Pisma Świętego jest dla chrześcijanina idąc za słowami świętego Hieronima nieznajomością Chrystusa. Nieograniczony dostęp i pogłębione studium Pisma Świętego, medytacja biblijna, coraz większa znajomość prawd w nim zawartych równolegle z pracami badawczymi teologów i egzegetów, rozwojem ruchu biblijnego, nowymi przekładami Pisma Świętego z języków oryginalnych, to są kierunki na jakie dokument zwraca uwagę jako wytycznymi dla całego Kościoła. W ten sposób Kościół chce odkrywać siebie w Chrystusie, odnawiać siebie, a przez to i odnawiać cały świat, a w nim każdego wierzącego.