Wydarzenia - rozwinięcie: Zakończenie cyklu spotkań formacyjnych poświęconych Adhortacji apostolskiej "Evangelii Nuntiandi", 3.X.2012

     Od kwietnia do października 2012 roku tematem comiesięcznych spotkań formacyjnych "Mocni w wierze" była Adhortacja apostolska papieża Pawła VI "Evangelii Nuntiandi" - "O ewangelizacji w świecie współczesnym". W ramach każdego spotkania była głoszona konferencja w oparciu o kolejne rozdziały adhortacji. Pierwsza konferencja opierała się o dwa pierwsze rozdziały adhortacji: "Od Chrystusa, twórcy ewangelizacji do Kościoła ewangelizującego" oraz "Co to znaczy ewangelizować". Następne obejmowały kolejne rozdziały dokumentu, które mają następujące tytuły: "Treść ewangelizacji", "Sposób ewangelizacji", "Odbiorcy ewangelizacji", "Nosiciele ewangelizacji" oraz "Duch ewangelizacji". Konferencje poprzedzone solidną porcją wspólnotowej modlitwy stanowiły tematyczne jądro przekazu dnia na spotkaniu formacyjnym, na którego program jak zawsze składały się również agapa i braterska wymiana we wspólnocie oraz Eucharystia. W czasie Eucharystii mogliśmy przedstawiać Bogu owoce naszych rozważań, aby nas utwierdzał w tym, czego w nas dokonał i udzielił wewnętrznej mocy aby "słowo Boże stało się w naszym życiu ciałem" - zostało przyjęte i wcielone jako zbawcza droga, prawda i życie. Konferencje trwające około godziny każda wprowadzają nas w bogactwo posoborowego rozumienia ewangelizacji w świecie współczesnym.
     Choć dokument wydany został w 1975 roku jest niezwykle aktualnym i kompleksowym ujęciem tego, czym jest ewangelizacja, jak ją rozumieć w odniesieniu do Chrystusa i Kościoła, co składa się na nią, kto jest do niej wezwany i jaki duch musi ją przepełniać i inspirować. Żeby zrozumieć pełni przekazu trzeba wysłuchać po kolei każdą z konferencji i mieć czas, aby się nad nią potem zastanowić, przedyskutować z kimś, a może i sięgnąć samemu do treści adhortacji, aby pogłębić jej rozumienie. Warto jednak zwrócić uwagę na kilka narzucających się ogólnych wniosków płynących z tego dokumentu. Są one takie, że Chrystus jest twórcą i promotorem ewangelizacji oraz że Kościół jako Jego Mistyczne Ciało jest przedłużeniem Jego misji. Ewangelizacja nie jest jakąś jednorazową akcją czy też jedną z wielu form aktywności Kościoła, ale istotą jego powołania, a przez to i każdego chrześcijanina jako członka Kościoła. W ewangelizacji chodzi o to, aby od wewnątrz przepoić, nasycić, przeniknąć ewangeliczną treścią, samym Chrystusem i Jego słowem całe życie pojedynczego człowieka, w tym również to, co jest dzisiaj najtrudniejsze, czyli kulturę, w której żyje. Ewangelizacja jest więc czymś permanentnym, co dokonuje się przez całe nasze życie i stanowi jego treść, bowiem chodzi o to, aby Chrystus stał się dla mnie i dla każdego człowieka według słów św. Pawła "wszystkim we wszystkich" (por. 1 Kor 15, 28). W związku z tym Kościół, a co za tym idzie każdy chrześcijanin w nim jest wpierw ewangelizowany, a następnie ewangelizuje innych. Nie da się ewangelizować bez pomocy Ducha Świętego, który jest głównym Sprawcą ewangelizacji, który jest jedynym gwarantem jej sensowności i skuteczności. Powoduje On, że ewangelizacja nie jest jakimś smutnym obowiązkiem jej nosiciela, ale jego radością, mocą i dynamiką jego życia pełnego miłości, świadectwa obecności Boga i nieprzemijającego entuzjazmu dla objawiania światu wielkich dzieł Boga. Ewangelizować możemy tylko pod kierownictwem Ducha Świętego, w otwartości na Jego działanie w nas, na to co On przez nas mówi, a za pierwszorzędne w ewangelizacji papież uznał w tym dokumencie po prostu zwyczajne i proste świadectwo obecności Jezusa w moim życiu: Tego, który mnie kocha, prowadzi i zbawia.