Wydarzenia - rozwinięcie: Ciebłowice. Spotkanie formacyjne "Mocni w wierze" nt. "Dar uzdrowienia - ważny element charyzmatyczno-prorockiej misji przepowiadania w Kościele", 1.X.2011

     Spotkanie przebiegało według podobnego schematu co zawsze: konferencja, wprowadzenie do medytacji i medytacja, agapa, Eucharystia, dzielenie się owocami medytacji. W trakcie samej konferencji i całego dnia mogliśmy sobie uświadamiać jak wielką rolę odgrywa charyzmat uzdrowienia w kształtowaniu się naszego bycia człowiekiem wiary. Został on bowiem dany i zadany nam przez samego Zbawiciela, który powiedział o tym w swoim testamencie: I rzekł do nich: "Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu! Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony. Tym zaś, którzy uwierzą, te znaki towarzyszyć będą: w imię moje złe duchy będą wyrzucać, nowymi językami mówić będą; węże brać będą do rąk, i jeśliby co zatrutego wypili, nie będzie im szkodzić. Na chorych ręce kłaść będą, i ci odzyskają zdrowie" (Mk 16,15-17).
     Charyzmat ten obok daru uwolnienia od złego czy modlitwy w językach, jest jednym z tych szczególnych znaków charyzmatycznych obecności królestwa Bożego już tu na ziemi. Jest przedsmakiem rzeczywistości życia wiecznego z Bogiem, w którym nie będzie już chorób ani cierpienia. Jest znakiem zwycięstwa Jezusa Zbawiciela nad grzechem pierworodnym i jego skutkami, którymi są nasze choroby i cierpienie z nim związane, obumieranie ciała i śmierć. Tym samym nad potęgą działania złego, który chciałby aby nasze choroby i cierpienia oraz lęk przed śmiercią osłabiały naszą więź z Bogiem, podważały nasze zaufanie do Niego, osłabiały ducha modlitwy, dziękczynienia i uwielbienia.
     Jezus bowiem nie chce abyśmy chorowali. Nie jest zamysłem Bożym, aby człowiek był udręczony przez choroby podważające jego poczucie szczęścia i wiarę w Bożą miłość. Może dopuszczać choroby dla utożsamienia się głębiej z Jego cierpieniem, z Jego ofiarną miłością, dla uszlachetnienia, dla zrozumienia naszej ograniczoności, skończoności, nieuchronności śmierci naszego ciała. Choroba może być też jednak i skutkiem fizycznym naszej choroby duchowej, trwania w grzechu. Wiemy z doświadczenia jak dzisiaj problemy sumienia, różnorakie zniewolenia są przyczyną depresji, nerwic, bólów różnych części ciała np. głowy, kości itp. Brak przebaczenia, zazdrość, zawiść, pycha, rozbudowany egoizm w rożnych sferach życia przejawiający się w indywidualizmie, chore ambicje, dążenie do sukcesu kosztem cierpienia innych mogą stać się przyczyną naszych fizycznych niedomagań. Pan Bóg w takim wypadku sygnalizuje nam przez choroby stan naszego ducha. I w takich przypadkach łaska uzdrowienia fizycznego jest zawsze połączona z nawróceniem czyli uzdrowieniem naszego ducha, odejściem od grzechu i powrotem na drogę wiary, na drogę uświęcenia. Charyzmat ten jest bezpośrednio związany z charyzmatem wiary i z niego płynie, jak też do niego prowadzi, do jego umocnienia, do jego przekazywania. Osoba czy osoby, które się modlą, proszą z wiarą o to, co jest po ludzku niemożliwe, ale wierzą Bogu, że dla Jego miłości wszystko jest możliwe. Dlatego możliwe jest również i uzdrowienie, gdzie sam Jezus mocą swego Ducha z woli Ojca przywraca człowiekowi zdrowie: chory organ, część ciała, tkanka wracają z powrotem do stanu sprzed choroby. Szczególny wymiar zbawczy mają uzdrowienia w sytuacji, kiedy dotyczą chorób nieuleczalnych przez medycynę. Można powiedzieć, że w takiej sytuacji objawia nam się moc Zmartwychwstania Jezusa, Jego całościowe panowanie nad życiem i śmiercią człowieka. Takie uzdrowienia nazywamy cudami Bożej łaski, objawiają one bowiem z jednej strony wszechmoc Boga, ale też i cudowność rzeczywistości królestwa Bożego, którego zaczyn jest już w nas i pośród nas właśnie jako bycie zdrowym w Panu. Najważniejsze jednak w charyzmacie uzdrowienia jest to, że jest on tylko częścią, ważnym elementem całościowego przepowiadania Ewangelii, które ma człowieka prowadzić do wiary w Jezusa, do ciągłego nawrócenia czyli harmonizowania swojego życia z Bożym planem przez odrzucanie zła i współpracę w dobrym. Dar uzdrowienia, który pochodzi od Boga zawsze łączyć się będzie ze zbawieniem człowieka. To znaczy, że nie chodzi w nim więc tylko o samo zdrowie fizyczne człowieka, ale o jego wiarę, o jego stosunek do Pana, o jego nawrócenie, abyśmy teraz w Nim pokładali nadzieję i na Nim budowali swoje życie.